طبیعی و کلیشه ای و تکراریه ولی واقعیت محضه که هر چیزی هرچقدر هم تاپ باشه افراطش میشه شر...میشه دردسر... نمیدونم کامنتایی که زمون اراده ات برای ترک نت برات گذاشته بودم رو یادت میاد یا نه...هنوزم حرفم همونه...تا جایی که زندگی عادیت رو از دست ندی خوبه...خیلی هم خوبه...به هزار و یک دلیل...ولی غیر از این میشه یه اعتیاد که گند میزنه به همه چی... و صد البته تقصیر ما نیست که خیلی وقتا نمیتونیم اندازه اش رو نگه نداریم...انقدر گرفتاری هست که وقتی یه سوراخی به روی یه لحظه متفاوت باز میشه همچین روش کلید میکنیم که مزه اشو از بین میبریم!
بعضی وقتها تنهایی ماا انقدر عمیقه که ناچاریم دل ببندیم به دنیای مجازی اما همه چی حتی چیزای خوب و شیرین وقتی آدم رو به خودشون معتاد کنند این احساس نیاز آدمو اذیت می کنه
تعابیرت در مورد دنیای مجازی عالی بود هیچ وقت هیچ چیزی جای حس چشمم دوختن تو یک نگاه راپر نمی کنه نه متن نه عکس نه وب کم اما بد نیست گاهی بین یه عالمه اشک وبغض آه فرستادن دو نقطه به جای لبخند
ای ول مهسا .. چقدر خوب گفتی و دقیقا همینه... منم دلم گرفته از این دنیای غیر واقعی و همه اش سعی ام اینه که تا جایی که می تونم واقعیش کنم ... اما گاهی اونقدر کم میاری که می گی بابا بیخیال بهتر از هیچی که هست ؟
مهسای عزیز افتراق ذات مدرنیته است...ولی هیچوقت برای خندیدن به ریش مدرنیته دیر نیست....گهگاهی نامه هایی دستی بنویس و به رسم قدیم پست کن...وقتی جوابش بیاید شیرین ترین لذتها را درک می کنی....شاد باشی .
۸ نظر:
طبیعی و کلیشه ای و تکراریه ولی واقعیت محضه که هر چیزی هرچقدر هم تاپ باشه افراطش میشه شر...میشه دردسر...
نمیدونم کامنتایی که زمون اراده ات برای ترک نت برات گذاشته بودم رو یادت میاد یا نه...هنوزم حرفم همونه...تا جایی که زندگی عادیت رو از دست ندی خوبه...خیلی هم خوبه...به هزار و یک دلیل...ولی غیر از این میشه یه اعتیاد که گند میزنه به همه چی...
و صد البته تقصیر ما نیست که خیلی وقتا نمیتونیم اندازه اش رو نگه نداریم...انقدر گرفتاری هست که وقتی یه سوراخی به روی یه لحظه متفاوت باز میشه همچین روش کلید میکنیم که مزه اشو از بین میبریم!
[گل][گل]دخبش
بعضی وقتها تنهایی ماا انقدر عمیقه
که ناچاریم دل ببندیم به دنیای مجازی
اما همه چی
حتی چیزای خوب و شیرین وقتی آدم رو به خودشون معتاد کنند
این احساس نیاز آدمو اذیت می کنه
تعابیرت در مورد دنیای مجازی عالی بود
هیچ وقت هیچ چیزی جای حس چشمم دوختن تو یک نگاه راپر نمی کنه
نه متن
نه عکس
نه وب کم
اما بد نیست گاهی بین یه عالمه اشک وبغض آه فرستادن دو نقطه
به جای لبخند
چقد قشنگ گفتی مهسا ... وصف حال من بود ... اما خیلی خوبه که میشه وسط سیل درد دو نقطه دی گذاشت ... اگه این نبود که دیگه من مرده بودم ...
ای ول مهسا .. چقدر خوب گفتی و دقیقا همینه... منم دلم گرفته از این دنیای غیر واقعی و همه اش سعی ام اینه که تا جایی که می تونم واقعیش کنم ... اما گاهی اونقدر کم میاری که می گی بابا بیخیال بهتر از هیچی که هست ؟
مهسای عزیز
افتراق ذات مدرنیته است...ولی هیچوقت برای خندیدن به ریش مدرنیته دیر نیست....گهگاهی نامه هایی دستی بنویس و به رسم قدیم پست کن...وقتی جوابش بیاید شیرین ترین لذتها را درک می کنی....شاد باشی .
این خیلی بده. ولی متاسفانه توی زندگی همه ی ما ها این جور مسائل نفوذ کرده و کاریش هم نمیشه کرد.
ارسال یک نظر